นายปลอดประสพ สุรัสวดี อดีตรองนายกรัฐมนตรีและแกนนำพรรคเพื่อไทย โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กระบุว่า เหยียบย่ำหัวใจกันเกินไปเเล้ว “โอ้เขาใหญ่ที่น่าสงสาร”ในขณะผมเป็นอธิบดีกรมป่าไม้ ปฎิบัติหน้าที่อธิบดีกรมอุทยานสัตว์เเละพันธ์พืชเป็นคนเเรก เเละเป็นปลัดกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติเเละสิ่งเเวดล้อม ผมรัก หวงแหนเเละทุ่มเทให้กับอุทยานเเห่งชาติเขาใหญ่เป็นที่สุด
.
ผมขอกรมทางหลวงดูเเลถนนทางเข้าเขาใหญ่ทางด้านโคราชเเละซ่อมแซมเสียใหม่อย่างที่ใช้กันอยู่ในปัจจุบัน (ท่ามกลางคำด่าของNGO ว่า ลิงจะกระโดดบนยอดไม้ข้ามถนนไม่ได้) ผมขอร้องลูกน้องให้พาครอบครัวไปอยู่เสียที่ปากทางเข้าอุทยาน เเละนำพื้นที่มาสร้างโรงอาหารให้นักท่องเที่ยว (เช่นเคย NGO ก็ฟ้องผมว่า ไปรุกที่ลำตะคลอง)
.
ผมขอที่ดินใจกลางอุทยานที่กรมทางหลวงยึดอยู่นานหลายปีจากเพื่อนเก่านักเรียนกรุงเทพคริสเตียน(ดร.ศรีสุข จันทรางสุข) มาสร้างเป็นที่กางเต็นท์เพราะเห็นว่า จุดนี้คือวินาทีเริ่มต้นของต้นน้ำลำตะคอง ผมขอเพื่อนผมอีกคนซึ่งเป็นปลัดสำนักนายกรัฐมนตรีขณะนั้น ดร.ยงยุทธ สาระสมบัติ ให้คืนพื้นที่ซึ่งเรียกกันว่า ทำเนียบจอมพลสฤษดิ์ มาสร้างเป็นบ้านพักนักท่องเที่ยว เเละผมก็ได้สร้างศูนย์อบรมเยาวชนให้กับเด็กนักเรียนทั้งหลายได้ค้างคืน ซึ่งมาทีหลังลูกน้องลูกศิษย์ลูกหาได้นำนามสกุลผมไปตั้งเป็นชื่อศูนย์ ด้วยความรักในเขาใหญ่
.
ผมได้วาดรูปความอุดมสมบูรณ์ของผืนป่าเเห่งนี้ เเละได้ใช้เป็นลายของชุดลายพรางของกรมอุทยานเเละกรมป่าไม้มาตราบจนทุกวันนี้ เเละสุดท้ายได้ขอให้ดร.ทรงธรรม สุขสว่างได้ช่วยเขียนเอกสารเสนอขอขึ้นทะเบียนเขาใหญ่เเละป่าดงพญาเย็นเป็นมรดกโลกจนสำเร็จ
.
ภารกิจผมยังไม่หมด ประมาณกลางปี 2545 ผมได้เดินทางไปดูน้ำตกนางรอง ซึ่งอยู่ทางทิศใต้ของเขาใหญ่ และอยู่ในเขตจังหวัดนครนายก พบว่า อบจ. เป็นผู้ดูแล เมื่อถามความเป็นมาจึงทราบว่า ท่านผู้หญิงละเอียด พิบูลสงครามภรรยาอดีตนายกรัฐมนตรี จอมพล ป. พิบูลสงคราม ซึ่งเคยมาสมัครเป็น สส. ได้ยกน้ำตกให้จังหวัด/อบจ ดูแลและได้สร้างบ้านพักตากอากาศทิ้งไว้หนึ่งหลังโดยใช้เงินลอตเตอรี่(เดี๋ยวนี้ก็น่าจะคงอยู่นะ) วันนั้นมีแผงร้านค้าอยู่เล็กน้อย ไม่มีคนเข้ามาอยู่อาศัย
.
ดังนั้นที่มาอ้างว่า เคยทำกินมาก่อนจึงเป็นเรื่องโกหกไม่จริงผมจึงสั่งให้สร้างหน่วย (ดูแล) ป้องกันรักษาป่าไว้ที่เนินคำหอมซึ่งอยู่ใกล้ๆ และได้เจรจากับ อบจ. ให้ส่งคืนพื้นที่ให้กรมป่าไม้แต่โดยเร็ว ซึ่งนายก อบจ. ได้ต่อรองว่า ขอให้หมดสมัยก่อนได้ไหมเพราะเหลือเวลาอีกนิดเดียว ซึ่งผมก็ยินยอมเพราะไม่อยากหักพร้าด้วยเข่า แต่ก็มาทราบทีหลังว่า นายก อบจ. คนต่อๆมาเบี้ยว โดยอ้างท่านผู้หญิงละเอียดว่า ได้ให้มาก่อนการเป็นอุทยานฯ (เลอะเทอะแล้ว มันของหลวงนะครับ)
.
ในช่วงที่มีการปฏิวัติ ลูกน้องผมได้มาบ่นว่า มีการบุกรุกที่ดินเขาใหญ่จากทุกด้าน และก็ได้เอ่ยชื่อบุคคลที่กำลังหนีอยู่ในขณะนี้ว่า เป็นพี่เบิ้มคนหนึ่ง คนๆนี้มีอิทธิพลมากในทางการเมือง มีคนมีสีและกลุ่มคนที่ดูแลกฎหมายสนับสนุน (ไม่ใช่ทหารแน่นอน กองทัพบกได้ช่วยกรมป่าไม้ดูแลเขาใหญ่ตลอดมา โดยเฉพาะในสมัยผม)
.
เมื่อวานนี้ลูกน้องที่เป็นช่างคนหนึ่งก็เพิ่งโทรมาหา เล่าว่าช่างสำรวจกรมป่าไม้ที่กำลังหนีอยู่ได้มาปรึกษา เขาบอกว่าได้พยายามห้ามปรามไม่ให้หนี แต่ได้รับคำตอบว่า จะอยู่ได้อย่างไรเพราะเมียทำงานอยู่กับเขา (หัวหน้าใหญ่) และเล่าว่า ที่ต้องเข้าไปถางป่าใหม่เพราะจะต้องปลูกผลไม้เพื่อหลบเลี่ยงภาษีที่ดิน (เรื่องจึงแดงขึ้น)
.
เรื่องนี้ผมเชื่อว่า ไม่ตรงไปตรงมาแน่นอน(ไม่เกี่ยวกับทหาร) เรื่องนี้ถ้าสอบดูเอกสารจะเห็นว่าเกิดมานานแล้ว (หลังผมเกษียณ) มีการจับ มีการฟ้อง มีการไม่ฟ้อง มีการโยเยไม่รับเรื่องแจ้งความ สุดท้ายทยอยหมดอายุความไป เรื่องนี้อาจโยงใยไปไกลถึงกลยุทธ์ในการเข้าร่วมพวกจัดตั้งรัฐบาลด้วยซ้ำไป ผมเคยดีใจว่าหลังการปฏิวัติใหม่ๆมีปฏิบัติการทวงคืนผืนป่า แต่ไอ้ผืนนี้มันรอดมาอย่างไรกัน (น่าสงสัย)
.
ผมอยากแนะนำให้รัฐบาลหรือสภาผู้แทนราษฎรตั้งคณะทำงานชุดพิเศษขึ้นมา เพื่อสะสางการบุกรุกที่ดินของมรดกโลกเขาใหญ่และดงพญาเย็น (ผมยินดีไปช่วยแม้จะดูเป็นไปไม่ได้ในทางการเมือง) หากท่านไม่ทำหรือทำไม่ได้ ผมก็ขอประกาศดังๆและขอรับรองเลยว่า วันใดที่พรรคเพื่อไทยเป็นรัฐบาล ผมเชื่อว่าเขาจะแก้ปัญหาเหล่านี้ได้ ไม่มีมวยล้มต้มคนดู ไม่มีการเล่นปาหี่อย่างที่เห็นกันอยู่ พวกคุณดูถูกประชาชนมากเกินไปแล้ว แผ่นดินแม้แต่ตารางนิ้วเดียวผมและพรรคพวกก็จะไม่ยอมให้พวกคุณเอาไปเด็ดขาด
.
‘ปลอดประสพ’โวยเหยียบย่ำหัวใจเกินไปเเล้ว!!ปล่อยรุกป่าเขาใหญ่ ประกาศดังๆ’เพื่อไทย’เป็นรัฐบาลเมื่อไหร่ไม่ปล่อยแน่
- Advertisement -
