เมื่อวันที่ 15 ส.ค. 2567 พญ.จิราภรณ์ อรุณากูร หรือ หมอโอ๋ กุมารแพทย์เวชศาสตร์วัยรุ่น คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล เจ้าของเพจ “เลี้ยงลูกนอกบ้าน” ได้โพสต์ข้อความว่า #วันที่บ้านดูไร้ความหวัง?
สิ่งที่พบเห็นมากขึ้นเรื่อยๆ จากการคุยกับคนไข้วัยรุ่นในคลินิก และการทำงานกับวัยรุ่นในโรงเรียน คือการที่วัยรุ่นยุคปัจจุบัน มีความตั้งใจที่อยากจะไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศมากขึ้นเรื่อยๆ มากขึ้น… จนน่าตกใจ
ตอนนี้ในหลายประเทศ เริ่มวางแผนที่จะหาคนวัยแรงงานที่มีคุณภาพสูง ไปทำงานในประเทศของพวกเขา น่าจะเนื่องจากอัตราการเกิดที่ลดลง หลายประเทศให้ทุนเรียนในระดับมหาวิทยาลัยฟรี แบบไม่มีข้อผูกมัด ดึงเด็กไทยเก่งๆ ที่รู้จักไปได้หลายคน
เด็กจำนวนมากพูดประโยคคล้ายกันว่า “ถ้าเป็นไปได้ ก็ไม่อยากกลับ”
พอถามว่าเพราะอะไรถึงไม่อยากกลับ เมืองไทยก็มีดีหลายอย่าง ของก็ถูก อาหารก็อร่อย ครอบครัวก็อยู่ที่นี่
“ประเทศมันน่าสิ้นหวังอะหมอ”
”ระบบโครงสร้างมันแย่นะ เหลื่อมล้ำเยอะ ระบบเส้นสายก็แยะ“
”อยากอยู่ในประเทศที่ทำให้เรามีคุณภาพชีวิตที่ดี“
“อยากอยู่ประเทศที่เรามีสิทธิมีเสียง”
“หลายประเทศเค้ามีสวัสดิการรัฐที่ดีมากเลยนะ”
“ไม่อยากให้ลูกเติบโตมาในสังคมแบบนี้”
คำตอบที่บ่งบอกอะไรหลายๆ อย่าง
โดยเฉพาะเมื่อพวกเขาส่วนใหญ่ก็มาจากครอบครัวที่ไม่ได้ยากลำบากอะไรนัก
ความเป็นจริง อาจไม่ทำร้ายเราเท่า “ความเชื่อ”
บ้าน ที่ทำให้เราเชื่อว่ามันน่าสิ้นหวัง…
ส่งเสียงอะไรเพื่อจะสร้างการเปลี่ยนแปลงก็ไม่ได้
โอกาส การเปลี่ยนแปลงอะไร ก็ดูเหมือนยากไปซะหมด
ความยุติธรรม ความปลอดภัย หลายครั้งก็ไม่มี
บ้านที่เราไม่เห็นว่าตัวเราอยู่ตรงไหนในสมการของอำนาจ
สุดท้ายหลายคนก็อาจจะคิดได้… แค่การหลีกหนี
หลายครั้งก็ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรไปบอกพวกเขา ก็ได้แต่บอกไปว่า “มีคนอีกมากมายเลยนะที่มีความยากลำบาก และอยากให้คนที่มีโอกาส มาช่วยกันสร้างการเปลี่ยนแปลง”
“การเปลี่ยนแปลง ที่ยังเป็นความหวังว่ามันจะเกิดขึ้นได้เสมอ“
แต่เอาจริงๆ ลึกๆ ตอนนี้ก็เข้าใจพวกเขาอะนะ เข้าใจจริงๅ
หมอโอ๋เพจเลี้ยงลูกนอกบ้าน ผู้อยากให้เรามาช่วยกันสร้างประเทศให้คนรุ่นใหม่ไม่ไร้ซึ่งความหวัง เพราะมันสำคัญกับการพัฒนาประเทศข้างหน้าจริงๆ
พญ.จิราภรณ์ ได้คอมเมนต์เพิ่มเติมว่า “เห็นหุ้นที่ตกกราวรูดแล้วก็สงสัยว่าใครเค้าจะกล้ามาลงทุนอะไรในประเทศนี้”
