เมื่อวันที่ 25 ก.ค. 2566 ทนายบอน หรือ นายณัฐนันท์ กัลยาศิริ โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก ณัฐนันท์ กัลยาศิริ – ทนายบอน ระบุว่า [ก่อนเลือกตั้งเคยสัญญากับประชาชนไว้ว่าจะดูแลด้วย 300 นโยบาย] เหตุใดถึงไม่ทำ
- ส่งเสริมสวัสดิการผู้สูงอายุ 3,000 บาท
- ดูแลผู้ป่วยติดเตียง
- ค่าแรง 450 ขึ้นทุกปี
- ลดรายจ่าย ลดภาษี นิติบุคคล SME
- ราชการโปร่งใส ร้องเรียนตรวจสอบได้ทุกขั้นตอน
- ปราบทุจริต – ปราบส่วย
- เปลี่ยนระบบภาษีที่ดิน ลดความเหลื่อมล้ำ
- รถเมล์ไฟฟ้าทุกจังหวัด
- ทำสงครามหนี้นอกระบบ และนโยบายอื่นๆ อีกนับไม่ถ้วนรวม 300 นโยบาย
การแก้ไขมาตรา 112 เป็นเพียง 1 ใน 300 นโยบาย
ถอย 112 มาตราเดียว ก็จะมีโอกาสเข้าไปทำอีก 299 นโยบาย ทำไมไม่คว้าโอกาสไว้ ทั้งที่อีก 299 นโยบายก็สัญญากับประชาชนไว้เช่นกัน มิใช่หรือ
หรือตอนหาเสียงสัญญาไว้แค่ 112 นโยบายเดียว
ทำไมนโยบายบางอย่างถอยได้ เช่น ยอมรับว่า 3,000 บาทผู้สูงอายุ หรือค่าแรง 450 ทำไม่ได้ในทันทีตามที่หาเสียงไว้ แต่ 112 ที่ฝืนแก้ไปยิ่งแตกแยก ถึงถอยไม่ได้
แก้กฎหมายมาตรา 112 ได้ประโยชน์กับนักโทษและผู้ต้องหาไม่ถึง 200 คน ทำไมมันถึงสำคัญกว่า 299 นโยบายที่ได้ประโยชน์กับคนทั้งประเทศไปได้
หรือว่าเพราะในไม่ถึง 200 คนนั้น เป็นคนใกล้ชิดเช่น ธนาธร หรือ ปิยบุตร และ ส.ส. ในพรรค ที่จะได้ประโยชน์ด้วยงั้นหรือ ทำไมถึงให้น้ำหนักมากกว่า 299 นโยบาย เพื่อคนทั้งประเทศไปได้ … ผมสงสัย หลายคนสงสัย ถ้าคำถามนี้ไปถึงช่วยตอบที
สัจจะที่ให้ไว้กับอีก 299 นโยบาย ถ้าเลือกจะเข้าไปทำผมว่าคุณก็เข้าไปทำได้ ทำไมถึงไม่ทำ
